روش های حمل مصدوم براساس شرایط آسیب دیدگی

عدم شناسایی روش های حمل مصدوم های یک حادثه به صورت صحیح ممکن است باعث بروز خطرات و آسیب های بسیار شدیدتری برای افراد شود.

در مبحث کمک های اولیه تا قبل از رسیدن تیم اورژانس به محل حادثه گاهی لازم است که مصدوم ها را از محیط دور کنیم تا از عوامل آسیب زننده بیشتر مثل انفجار خودروی تصادف کرده جلوگیری کنیم.

در این مقاله ما شما را با روش های درست انجام این کار آشنا خواهیم کرد و اصول صحیح حمل اشخاص آسیب دیده را همراه با نکات ایمنی مطرح می کنیم.

همراه ما باشید تا در شرایط حساس بروز یک اتفاق ناخوشایند بتوانید به هم نوعانتان کمک کنید.

1# شرایط حمل مصدوم

بهتر است که کمک های اولیه در محل حادثه به مصدوم ارائه شود؛ اما اگر این شرایط وجود نداشت باید انتقال اضطراری صورت گیرد؛ زیرا ممکن است خطر فوری برای بیمار یا امدادگر وجود داشته باشد.

خطراتی مانند:

• احتمال وجود مواد منفجره
• خطر آتش سوزی
• تصادفات جاده ای
• غرق شدگی ها
  و…

قبل از تصمیم گیری در مورد حمل و نقل، بیمار را تا حد ممکن ثابت نگه دارید.

از باز بودن راه های تنفسی بیمار اطمینان داشته باشید.

سعی کنید که به کمک یک نفر دیگر مصدوم را حمل کنید؛
اما به طور کلی حمل ها را بر اساس تعداد نفرات کمک رسان می توان به سه دسته تقسیم کرد:

• یک نفره
• دو نفره
• گروهی

/>src=”https://namatek.com/wp-content/uploads/2021/05/حمل-مصدوم.jpg” alt=”حمل مصدوم” width=”550″ height=”372″ />

اگر فکر می کنید فردی دچار آسیب نخاعی شده است، او را حرکت ندهید.

جا به جایی او می تواند باعث افزایش صدمات احتمالی و حتی فلج شدن وی شود.

علائم آسیب نخاعی عبارت اند از:

• احساس درد در کمر یا گردن
• حرکت نکردن گردن
• احساس ضعف
• بی حسی یا فلجی در اندام ها
• از دست دادن کنترل مثانه یا روده
• پیچ خوردگی سر یا گردن در موقعیتی عجیب

2# ابزارها و تجهیزات حمل مصدوم

یکی از مواردی که برای انتخاب درست از میان روش های حمل مصدوم بسیار ضروری است، شناخت ابزارها و تجهیزاتی است که
برای این کار مورد استفاده قرار می گیرند.

ازجمله مهمترین و پرکاربردترین این ابزارها می توان موارد زیر را نام برد:

برانکارد (Stretcher):

• برانکاردهای عادی: از جنس چوب یا فلز ساخته شده اند و برای حمل مصدوم در وضعیت افقی استفاده می شوند.
• برانکاردهای تاشو: به راحتی قابل حمل و ذخیره هستند و معمولاً در موقعیت های اضطراری استفاده می شوند.
• برانکاردهای صحرایی: طراحی شده اند تا در شرایط سخت و ناهموار استفاده شوند.

کمربندهای ایمنی (Safety Straps):

برای نگه داشتن مصدوم بر روی برانکارد و جلوگیری از افتادن او استفاده می شوند.

تخت های مخصوص حمل (Transport Chairs):

برای حمل مصدوم در فضاهای تنگ و باریک مانند راهروها یا آسانسورها مناسب هستند.

کوله پشتی های امدادی (Rescue Backpacks):

شامل تجهیزات پزشکی اولیه و وسایل ضروری برای کمک به مصدوم در حین حمل است.

تجهیزات حمایت از گردن (Cervical Collars):

برای تثبیت گردن مصدوم در صورت آسیب به ستون فقرات گردنی استفاده می شود.

دستگاه های حمل مخصوص (Litter or Basket Stretcher):

برای حمل مصدوم در زمین های ناهموار یا کوهستانی طراحی شده اند.

این دستگاه ها معمولاً دارای دسته هایی برای حمل توسط چند نفر هستند.

تجهیزات کمک های اولیه (First Aid Kits):

شامل وسایل پزشکی ضروری برای درمان اولیه مصدوم قبل از انتقال به بیمارستان است.

قوانین حمل (Carrying Rules):

در برخی موارد، استفاده از تجهیزات خاصی مانند دمیج (D-Mag) که برای حمل مصدومین با آسیب های جدی طراحی شده، لازم است.

پتوهای حرارتی (Thermal Blankets):

برای گرم نگه داشتن مصدوم در حین حمل، به ویژه در شرایط آب و هوایی سرد، استفاده می شوند.

تجهیزات فنی (Technical Rescue Equipment):

در مواردی که مصدوم در مکان های صعب العبور یا خطرناک قرار دارد، تجهیزات خاصی مانند طناب، کلیپ ها و ابزارهای خاص برای نجات استفاده می شود.

3# نکات مهم پیش از شروع به حمل مصدوم

قبل از شروع به حمل مصدوم، توجه به نکات زیر بسیار حائز اهمیت است تا ایمنی مصدوم و امدادگران تضمین شود:

• ارزیابی وضعیت مصدوم: بررسی سطح هوشیاری و نوع آسیب ها.
• اطمینان از ایمنی محیط: شناسایی خطرات اطراف و اطمینان از امن بودن مکان.
• درخواست کمک: در صورت نیاز به کمک بیشتر، از دیگران درخواست کنید.
• تثبیت گردن و ستون فقرات: در صورت آسیب، از گردن بند برای تثبیت استفاده کنید.
• استفاده از تجهیزات مناسب: اطمینان از در دسترس بودن و عملکرد تجهیزات حمل.
• بررسی علائم حیاتی: تنفس و نبض مصدوم را بررسی کنید.
• آماده سازی برای حمل: برنامه ریزی برای نحوه حمل و تعیین موقعیت امدادگران.
• توجه به شرایط آب و هوایی: تدابیر لازم برای محافظت از مصدوم در شرایط سخت.
• اطلاع رسانی به مصدوم: مصدوم را در جریان مراحل حمل قرار دهید.
• اجتناب از حرکت غیرضروری: از حرکات اضافی که ممکن است آسیب را تشدید کند، خودداری کنید.
• آمادگی برای اقدامات پزشکی: تجهیزات پزشکی لازم را در دسترس داشته باشید.

برای جا به جا کردن فرد آسیب دیده حتما توجه به این نکته که آیا او دچار آسیب نخاعی شده است یا خیر داشته باشید؛
زیرا این موضوع در روش حمل مصدوم بسیار تأثیرگذار است و ممکن است یک عدم رعایت کوچک باعث آسیب جبران ناپذیر برای مصدوم شود.

4# روش حمل مصدوم با آسیب نخاعی

کسی که دچار آسیب نخاعی شده است، با حرکت دادنش ممکن است آسیب به ستون فقرات را افزایش دهیم.

فردی که احتمال آسیب دیدگی ستون فقرات دارد را باید بدون این که گردن یا کمر او خم شود، بر روی برانکارد قرار دهیم.

• برای انتقال مصدوم به داخل برانکارد، او را در کنار خود در حالت خوابیده به پشت قرار دهید.
• دستانش را نیز در کنار پهلو قرار دهید.
• سپس یکی دیگر از امدادگران، بازوی خود را به زیر کمر مصدوم ببرد و
  امدادگر دیگر نیز زیر مفصل ران و زانو های او را بگیرد و با شمارش همدیگر، مصدوم را بلند کنید و روی برانکارد قرار دهید.

width=”550″ height=”401″ />

حال اگر برانکارد در دسترس نبود، با کمک امدادگر دیگر و روش های حمل مصدوم او را به پهلو قرار دهید و
مراحل زیر را انجام دهید:

• ابتدا یک امدادگر از سمت سر مصدوم، سر و شانه های او را در یک وضعیت ثابت نگه دارد (بدون حرکت گردن).
• امدادگر دیگر بازوهای مصدوم را بالای سر او قرار دهد؛ اما اگر بازو نیز آسیب دیده باشد، بازوی او را در همان حالت بگذارید بماند.
• همه امدادگران بدون این که گردن مصدوم را حرکت دهند، مصدوم را بغلتانند.

در هنگام غلتاندن فرد، سعی کنید که ستون فقرات او در یک راستا قرار بگیرد.

پیچ خوردن می تواند باعث آسیب مضاعف به ستون فقرات شود.

5# روش های حمل مصدوم بدون آسیب نخاعی

اگر مطمئن شدید که مصدوم از ناحیه نخاع آسیب ندیده، باید براساس شرایط موجود برای فرد آسیب دیده و تعداد نفرات امدادی حاضر در صحنه یکی از روش های صحیح حمل که کمترین میزان تاثیر مخرب را دارد، انتخاب کنید.

در ادامه به بررسی روش حمل شخصی که از ناحیه پا آسیب دیده و امکان جا به جایی به صورت شخصی را ندارد، می پردازیم.

1-5# روش حمل مصدوم آسیب دیده از ناحیه یک پا</h3>

<img class=”size-full wp-image-74513 aligncenter” src=”https://namatek.com/wp-content/uploads/2021/05/حمل-مصدوم-از-ناحیه-پا.jpg” alt=”حمل مصدوم از ناحیه پا” width=”550″ height=”397″ />

اگر فرد هوشیار باشد و فقط از ناحیه یک پا آسیب دیده باشد، می توان از این روش استفاده کرد.

در حالی که زانوهای فرد را خم و پشت او را صاف کرده اید، در کنار او قرار بگیرید.

از فرد بخواهید بلند شود و بازوی خود را روی شانه شما قرار دهد.

به آرامی بایستید و به مصدوم اجازه دهید با آن پایی که سالم است کنترل خود را حفظ کند.

شما نیز سعی کنید که وزن او را در کنار خود تحمل کنید.

دست او را دورتر از شانه ها بگیرید و دست دیگر خود را به کمر او بچسبانید.

2-5# حمل مصدوم با طناب

روش موثر دیگر برای مصدومانی بدون آسیب نخاعی این است که
از صندلی یا طناب توسط یکی از امدادگران قوی برای حمل مصدوم، استفاده شود.

این کار با عبور طناب یا بندی به طول 2/5 متر از پشت مصدوم و زیر بازوها و سپس عبور طناب از جلوی سینه او شکل می گیرد.

انتهای طناب از روی شانه های امدادگر و سپس از زیر بغل او و از پشت مصدوم می گذرد.

سپس در بین پاهای مصدوم قرار می گیرد و انتهای طناب دست امدادگر می باشد.

پاهای مصدوم باید درست در زیر باسن و در مقابل کمر امدادگر بسته شود.

3-5# حمل مصدوم با کشیدن پتو

کشیدن فرد آسیب دیده هم برای امدادگر و هم برای مصدوم، روشی ایمن تر از بلند کردن او می باشد.

با بلندکردن مصدوم وزنی که باید تحمل کنید افزایش می یابد و فرد را در معرض سقوط قرار می دهد.

توجه کنید که مصدوم را آهسته و پیوسته بکشید.

شما باید ستون فقرات مصدوم را صاف و ثابت نگه دارید تا به طور غیر طبیعی پیچ خورده یا خم نشود.

بنابراین باید سعی کنید که مصدوم را تا حد امکان در یک خط مستقیم حرکت دهید.

نوع کشیدن شما به صدماتی که به فرد وارد شده بستگی دارد.

با یک گروه امداد سه نفره، مصدوم را بر روی پتو قرار دهید.

سپس سر فرد را از لبه پتو حدود 0.5 متر فاصله دهید.

پتو را به دور شخص پیچیده و پشت خود را صاف نگه دارید و از پاها برای کشیدن شخص مصدوم استفاده کنید.

4-5# حمل مصدوم با کشیدن شانه

این روش زمانی ضروری است که فرد از ناحیه پا آسیب دیده باشد.

در این روش از کمر به جلو خم شوید و زانوهای خود را خم نگه دارید.

زیر شانه ها و زیر بغل فرد آسیب دیده را گرفته و او را به آرامی بکشید.

هنگام کشیدن مراقب سر مصدوم باشید.

5-5# روش حمل مصدوم به وسیله صندلی چهار دست

در این روش دو امدادگر ابتدا با دست چپ خود ساعد دست راست خود را می گیرند.

سپس با دست راست خود دست ساعد دست چپ امدادگر رو به رو را می گیرند و
در نتیجه هر چهار دست بهم می پیوندد و مصدوم روی صندلی چهار دست می نشیند.

6-5# حمل مصدوم با صندلی طناب (اسپلیت کویل)

صندلی طناب اسپلیت کویل با پیچیدن طناب ایجاد می شود.

سپس این طناب های به هم تنیده شده را در یک طرف ثابت می کنند و آن را می بندند.

این روش هم به صورت انفرادی و هم به صورت دو نفره انجام می گیرد.

در حمل تک نفره، حلقه های پیچیده شده طناب از وسط پای امدادگر عبور می کند و
پاهای مصدوم را از پشت، از داخل طناب رد می کنیم و مصدوم روی حلقه های پیچیده شده طناب می نشیند.

اما در روش های حمل مصدوم به صورت دو نفره، حلقه های طناب دور گردن هر دو امدادگر قرار می گیرد و
از قسمت جلو فرد مصدوم روی طناب ها می نشیند.

7-5# حمل مصدوم به صورت کوله پشتی

از این روش می توانیم برای افرادی که بیهوش هستند استفاده کنیم.

مصدوم را با مچ به آرامی به سمت بالا و به حالت ایستاده بکشید.

در همان حال طوری بچرخید که سینه فرد به پشت شما باشد و دستانش را روی شانه های شما قرار دهد.

در این حالت بازوهای فرد را بگیرید، کمی از کمر به سمت جلو خم شوید و
فرد را مانند یک کوله پشتی حمل کنید.

8-5# روش حمل مصدوم به روش گهواره

کودکان را با استفاده از این روش حمل کنید.

این روش سریع و آسان است؛ اما فقط برای کودکان و افراد بسیار کوچکتر از امدادگر قابل استفاده است.

کودک را به سمت بالا جمع کرده تا بتوانید او را در مقابل خود حمل کنید.

یک دست آن را به پشت و دست دیگرش را زیر زانوانش قرار دهید.

هنگام بالا آوردن، از زانو خم شوید و کمر را صاف نگه دارید.

اگر در حین بلند کردن فرد به کمر خود آسیب برسانید، نمی توانید به همان کیفیت به او کمک کنید.